Gedichten uit de periode van de vermissing
Ik mis je!
Alle maanden die voorbij gaan,
alle leegte om me heen
Al je spullen die nog boven staan
sinds dat jij die dag verdween.
Ik mis je lach en je gezelschap
en het doet me zoveel pijn,
omdat ik na al die tijd nog steeds niet snap
wat je redenen zullen zijn.
Altijd jij in mijn gedachten,
soms de boosheid, altijd het verdriet.
Ik blijf altijd op je wachten
eraan wennen kan ik niet.
Lieve Mark, ook al ben ik tachtig jaar
de deur is altijd open voor jou,
ik sta altijd voor je klaar,
omdat ik zoveel van je hou!
Moniek
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Vragen
Mark wat een leegte is er in ons leven ontstaan,
nu jij bij ons bent weggegaan.
Een goede toekomst wilde we je geven
maar hoe loopt het nu zonder ons in je leven?
Wat jou heeft bewogen blijft voor ons “de vraag”.
Een antwoord hierop dat willen wij graag.
Veel is er met jou gesproken en toch is blijkbaar niet alles gezegd.
Hadden we dat maar gedaan, dan worstelden we nu niet met zo´n gevecht.
Waar is het misgegaan, zijn het de drugs die je nam tegen bepaalde problemen?
Waarschijnlijk wel, maar waarom ben je deze dan gaan innemen?
Heb je pijn, honger, dorst of weet ik het, leef je tevree?
Wij weten het niet en zitten hiermee.
Voor je moeder, Moniek, Max, familie, vrienden, bekenden en mij is er een leeg gevoel,
onbeschrijfelijk, waarom, waarom liet je de boel, de boel?
Zag je geen andere keuze op dat moment, dat kan, maar die is er wel!
Helpen zullen we, altijd, dus stuur een kaart of bel.
Ben je nog in leven, zo ja, waar dan wel op deze aarde?
Laat het ons weten dat is voor ons van ongekende waarde.
De hoop op een mogelijk weerzien doet ons sterken,
dit houdt ons op de been, maar we kunnen het daarmee niet echt verwerken.
Een allerlaatste vraag tot slot,
kom snel weer bij ons, dan trekken we ons leven samen weer vlot!
Je vader
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Gedichten uit de periode nadat Mark gevonden is
Een fluistering van stilte
Schemering in de nacht
Het strand stil en verlaten
Alleen het ruisen van de zee
Zachte golven in de branding
Nemen onze gedachten mee
De wind waait zoute tranen
Strelend over ons gezicht
De plek naast ons is leeg
Nu jij bij ons bent weggegaan
Staar in het water
Leegte, ijskoud
Als jouw naam wordt uitgesproken
Spreekt ons hart, van slag
Verslagenheid overweldigt
In een stroom vol woestheid
Als een waterval op dreef
Krijgen emoties ruimte
Weg te glijden in de diepte, tranen
Zoeken een uitweg
Onmacht
Onzekerheid
Angst en verdriet
Sluipen snel onderhuids
Waar warmte was, nu kippevel
Verdronken dromen opgeslokt
In de koelte van het stille water
Ogen glanzen vol hoop
Onvindbaar met de stroom mee….
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~